Het verhaal van ‘Zonder Dwergen’ kent volgens de toneelspelers van UIT een universeel thema. Haat, nijd, afgunst en vragen als ‘wie gaat met wie’ en ‘wie juist niet’ komen zaterdagavond allemaal op de planken van het Musiater. “Het is een heel divers stuk”, zegt Riemeijer in de pauze van de laatste doorlooprepetitie. “Al die thema’s zie je terug in het dagelijks leven. Of je nu zestien of tachtig bent; je neemt er altijd iets van mee. Maar ook qua tekst steekt dit stuk heel mooi in elkaar. Elke zin kun je op wel drie manieren opvatten. Alle punten, komma’s en uitroeptekens móéten gewoon worden uitgesproken.” Volgens Anneloes Kip, die de rol van Bianca-De-Prinses speelt, maken juist de dialogen het stuk echt leuk. Haar rol is een knipoog naar Sneeuwwitje. Lonneke Huijbregts speelt Dinie, de pin-up dienstmeid. Niels Borgonjen is Frans-De-Jager, het archetype van de ideale man. Joey IJsveld is voor een avond Friederich-De-Koning en Lizanne Visser speelt met Laura-De-Koningin de boze stiefmoeder. Daarnaast zorgen Rosanne Florissen en Gerard de Jongh dat het toneel ook echt theater wordt. “Maar daar verklappen we niets over”, benadrukt het tweetal.
Eind september is de toneelgroep al begonnen met de voorbereidingen. Riemeijer: “Normaal zoek ik een aantal stukken uit en kiezen we op democratische wijze het uiteindelijke stuk. Maar dit jaar was het anders. ‘Dit is het’, riep ik, toen ik ermee kwam.” De toneelspelers hoefden er niet lang over na te denken. “Toen we de teksten lazen, waren we meteen enthousiast”, aldus Kip. Het hele toneelstuk draait om haar 18e verjaardag. Toch moesten enkele spelers wel over een drempel heen, toen zij hun rol kregen. Huijbregts: “Mijn rol staat ver van mij af. Ik ben normaal niet heel zeker van mezelf, maar speel nu wel een heel zeker persoon.” Volgens regisseur Riemeijer slaagt ze daar perfect in. “Maar dat is ook toneel. Je leert erg veel over jezelf”, vindt Gerard de Jongh. “Emoties spelen, spreken voor publiek. Nu is dat echt niet eng meer.” De theatergroep is klaar voor de voorstelling, al is er zaterdag vast en zeker nog stress. “Zo gaat het altijd”, lacht Visser. “Het begint als je binnenkomt. Oh, we hebben dit nog niet. Oh, dat moet nog gebeuren.” Maar wat er nu nog moet gebeuren? De toneelspelers denken na. Dankzij regieassistent Lynn Elsof is de hele organisatie een kleine week voor de uitvoering al helemaal in orde. “Behalve de groene chipolatapudding!”

Terug