Het Stelen van de Maan
Baby-sitter: Hup kinderen, het is tijd om naar bed te gaan.
Kinderen: Nee!
Baby-sitter: Jawel, het is al donker. Naar bed!
Kinderen: Nee!
Baby-sitter: Jullie moeten wel naar mij luisteren.
Kind1: Dat doen we ook.
Kind2: We luisteren juist heel goed.
Kind1: Jij zei: hup kinderen, het is tijd om naar bed te gaan.
Baby-sitter: Maar dan moeten jullie ook doen wat ik zeg!
Kinderen: Dat vinden wij iets heeeeeeel anders.
Kind1: Dan luisteren.
Kind2: Wij willen niet gaan slapen.
Baby-sitter: Maar waarom willen jullie dan niet gaan slapen??
Kind1: Wij willen naar de maan kijken.
Kind2: Want die is zo mooi rond.
Kind1: En hij geeft licht.
Baby-sitter: Tja. Wat nu? Ik kan hem moeilijk uit zetten.
‘Het Stelen van de Maan’ is een 'op het lijf' geschreven toneelstuk voor negen meiden (maar voor jongens kan het ook) in de leeftijd van 9 tot 16 jaar. Voor de jongsten een spannend verhaal, voor de ouderen een verhaal met humor. We zijn begonnen met de vraag welke rol iedereen graag wilde spelen, en welke vooral niet. Niemand wilde een oude heks spelen maar bijna iedereen wilde wel iets spelen als een spion, een moordenaar, een vechter en gelukkig ook een babysitter. De jongsten wilden graag een kind spelen, maar dan wel een stout kind. Dat gaan we doen, vond ik. En zo was daar 'Het Stelen van de Maan'.