Power to the Purse
Power to the Purse is geschreven in de zomer van 2011 nadat iemand mij vroeg of ik niet een script kon schrijven 'met iets van vagina's en humor'. Daar kon ik geen 'nee' tegen zeggen. En het rolde uit mijn pen alsof het er altijd al ingezeten had, inclusief een dans en liedjes waar alleen nog muziek onder moest. Na drie rondes casting waren daar twee vrouwen die met lef en flair de karakters kunnen neerzetten en even makkelijk iets van zichzelf als van een wezenlijke ander kunnen acteren. En tevens kunnen uitstralen dat ze elkaar al vanaf kleutertijd kennen.
De verhaallijn van Power to the Purse speelt zich af in de setting van twee vriendinnen die elkaar weer ontmoeten op de vooravond van een bruiloft. Tijdens deze ontmoeting passeren de maatschappelijke oneffenheden waar mannen en vrouwen zoal tegenaan lopen de revue. In de pers beschreven als: 'Op herkenbare en vermakelijke wijze worden onderwerpen als relaties, slechte seks en glazen plafonds besproken. De vraag of het als vrouw volstaat enkel je vagina te volgen of een femme-fatale dient te zijn wordt hierbij actueel. Power to the Purse geeft ludieke antwoorden en stelt nieuwe vragen. Staan we allemaal op Marktplaats.nl en recyclen we eigenlijk wel goed? Zijn vrouwen eigenlijk nog wel loyaal naar elkaar toe- in bed?'.
Na een zeer kort repetitie-proces van nog geen 6 maanden beklommen zij de bühne van Het Musiater te Zevenaar en werd de voorstelling, zoals dat heet wegens succes geprolongeerd. Wij speelden daarna nog in theaters te Dieren, Doetinchem en Arnhem.
Na een zeer kort repetitie-proces van nog geen 6 maanden beklommen zij de bühne van Het Musiater te Zevenaar en werd de voorstelling, zoals dat heet wegens succes geprolongeerd. Wij speelden daarna nog in theaters te Dieren, Doetinchem en Arnhem.
Wat voor mij als regisseur Power to the Purse interessant maakt zijn de vele lagen die het stuk kent. Voor deze productie is het nodig dat de actrices niet een personage kunnen spelen, maar het karakter kunnen zijn. Toen ik het gevoel kreeg vier personen te kennen in plaats van twee, was ik daar tevreden over. Daarnaast kent het stuk een aantal schakelingen tussen toneel en cabaret. Voor de actrices betekent dat dat ze heel vlot uit het karakter en in een rol moeten springen- en weer terug. Een prachtig proces om te begeleiden; niet met bloed, zweet en tranen maar in veiligheid en vertrouwen de handen uit de mouwen.